(1910-87)
dramaturg franc. Odsłania negatywne strony ludzkiej egzystencji aktualizując tematy antyczne (Eurydyka, Antygona, Medea). W pisarstwie A. dominuje kilka stałych motywów: klęska miłości, zwątpienie w możliwość więzi między ludźmi, samotność. Jego sceptycyzm wyrażający się pesymizmem, rezygnacją i świadomością niemożliwości jasnej oceny sytuacji jest jednak pochwałą kompromisu. Jego bohaterami bywają władcy dostrzegający absurd władzy, a jednak podejmujący trud wprowadzenia racjonalnego ładu (Antygona, Jarmark, Becket, czyli honor Boga). A. w "poważne" dramaty wprowadza ton groteski, bohaterów wyposaża w subtelne rysy psychol. Sztuki A. cechuje błyskotliwy dialog, ironia i postawa bohaterów w niemożliwych do pogodzenia sytuacjach.
- ANOUILH Jean, (1910-87)