(gr. archaismos = staroświecki wyraz)
wprowadzenie w celu historycznej stylizacji dawnego jęz.; polega na użyciu środków leksykalnych, stosowaniu form gramat. i konstrukcji składniowych charakterystycznych dla faz rozwoju jęz. narod.; przydaje kolorytu i nastroju dawnej epoki, uwiarygodnia przedstawiane realia. A.j. stosowali m.in. A. Mickiewicz w Grażynie i Konradzie Wallenrodzie; w powieściach hist. J. I. Kraszewski, H. Sienkiewicz (Krzyżacy, Trylogia). Zob. archaizm.