oznacza muzykę XIV w.; w okresie tym nastąpił rozwój rytmiki, podstaw notacji mensuralnej, sprecyzowanie pojęć konsonansu i dysonansu, ustalenie nowych zasad harmonicznych; także rozwój świeckiej muzyki instrumentalnej; powstały nowe formy muzyczne, m.in. ballada (Francja), rondo, virelai, madrygał i coccia (Włochy); w muzyce kośc. opracowano polifonicznie stałe części mszy. Zob. też ars antiqua.
- ars antiqua, (łac.)
- GUILLAUME DE MACHAUT, (ok. 1300-77)
- MACHAUT, Guillaume de, także...