(1907-73)
poeta ang., pod koniec życia wykładowca na uniwersytecie w Oksfordzie; największa obok T. S. Eliota indywidualność poezji anglojęz. Niespokojna, poszukująca, osobowość twórcza - A. przeszedł drogę od marksizmu do egzystencjalizmu i postawy rel.; przeżywał fascynację naukami Z. Freuda; mistrz gat. klasycznych: sonetu, elegii, ody, pieśni; uznanie zyskały m.in. zbiory poetyckie Mówcy (1932), następnie Hiszpania (1936), a po wojnie Wiek niepokoju (1947). Wysoko cenione są jego utwory nawiązujące do liturgii, np. Godziny kanoniczne. Poezję A. cechuje intelektualne poszukiwanie, a przy tym zmieniający się stale poziom ekspresji; istotnym wyznacznikiem poetyckiej wrażliwości są skojarzenia chwili i niemal natychmiastowe ich dodatkowe rozwinięcia.
- AUDEN Wystan Hugh, (1907-73)
- Auden Wystan Hugh, (1907-73)