(1884-1962)
franc. filozof, teoretyk nauki, krytyk lit. Łączył zainteresowania filoz. z naukami ścisłymi i lit. W 1930 r. został prof. filozofii na uniwersytecie w Dijon, w 1940 prof. historii filozofii nauki na Sorbonie. Jeden z twórców "nowej krytyki" lit. we Francji, wpłynął na odnowienie filoz. nauki określając tzw. nowe podejście naukowe łączące doświadczenie z rozumem, które sam nazwał mianem "racjonalizmu stosowanego". Jego zdaniem prawda, zawsze tymczasowa, ma charakter polemiczny. W Wyobraźni poetyckiej B. analizuje mechanizmy wyobraźni: źródła poezji, którą nazywa "złożeniem metafor", tkwią w żywiołach, a nauka i poezja wzajemnie się dopełniają w naturze ludzkiej.
- BACHELARD Gaston, (1884-1962)