utwór narracyjny, którego fabuła, zdarzenia, postacie są rodem z krainy wyobraźni; przekazujący czytelnikowi ważne myśli, pouczenia, przesłania. Najczęściej b. rozpoczyna się od zdania: "Za górami, za lasami, za siedmioma rzekami..., gdzieś daleko"; zawiera cudowne zjawiska, w których autor umieścił piękno i marzenia człowieka o świecie dobrym, pięknym i pełnym prawdy. W tradycji lit. orientalnej, indyjskiej, arabskiej to np. Baśnie z tysiąca i jednej nocy (X w.); europ. to np. Baśń o Tomciu Paluchu Ch. Perraulta, Piotruś Pan M. Barriego, Baśnie Ch. Andersena, Baśnie braci Grimm. B. lit. tworzy własne obrazy fantastyki, niepowtarzalne kreacje bohaterów wchodząc w związki z innymi gat., konwencjami, transkrypcjami, parodiami wątków ludowych, np. Kwiat paproci J.I. Kraszewskiego, Jaś grajek i królowa Bona R. Zmorskiego, Królowa Bałtyku L. Siemieńskiego, O śpiących rycerzach w Tatrach J. Kasprowicza, Przygody Sindbada Żeglarza B. Leśmiana.
baśń
Słownik języka polskiego