(1720-80)
malarz wł. działający w Wenecji, Dreźnie (nadworny malarz króla Augusta III), Wiedniu, Monachium. Od 1767 r. do końca życia pracował na zaproszenie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Warszawie. Przedstawiciel weneckiego malarstwa wedutowego: głównym tematem jego prac są panoramy miast, widoki ulic, placów, budowli (tzw. weduty). Ozdabiał je małymi postaciami ludzi, pojazdów, co podnosiło lokalny koloryt obrazów. Znakomity malarz widoków architektonicznych, tworzył także freski, obrazy historyczne (Wjazd Jerzego Ossolińskiego do Rzymu, Elekcja Stanisława Augusta), sceny rodzajowe i dekoracje teatralne. Cechą charakterystyczną twórczości B. jest wspaniała perspektywa linearna i perfekcyjny rysunek. Malarstwo B. zyskało wielu naśladowców i kontynuatorów w XVIII i XIX w., po II wojnie stanowiło cenną dokumentację do odbudowy Warszawy.
- Bellotto Bernardo, zw. Canaletto, (1721-80)
- BERNARD, Pochodzenia staroniemieckiego,...