(1866-1954)
pisarz i dramaturg hiszp., laureat Nagrody Nobla (1922), członek hiszp. Akademii Nauk. Niezrównany mistrz dialogu scenicznego, autor około 150 sztuk teatralnych. Wyostrzony zmysł krytyczny i skłonności satyryczne miały niewątpliwie wpływ na tematykę jego twórczości. W cyklu komedii salonowych ukazywał bogate mieszczaństwo i współczesną arystokrację z wielkim realizmem, ale też dużą dozą ironii. Dramaty, których akcja rozgrywa się w środowisku wiejskim, m.in. Pani gospodyni (1908) i Źle kochana (1913), charakteryzują się delikatnością i wrażliwością w prezentowaniu charakterów. Sławę zyskał dzięki satyrycznej komedii utrzymanej w symbolice commedii dell’arte Splot interesów (1909). Mistrzowska technika doskonale uwypukla tematykę ukazującą własny, partykularny interes jako motor ludzkiego działania. W bogatej twórczości dramatycznej B. wśród wielu pozycji należy wymienić: Sobotnia noc (1903) i Pepa Doncel (1927). Wielbiciel i tłumacz Moliera i W. Szekspira, jest także autorem poezji, opowiadań i szkiców krytycznych. Został uznany za odnowiciela teatru hiszp.
- BENAVENTE Y MARTINEZ Jacinto, (1866-1954)