bibliografia

Słownik języka polskiego

(gr. biblion = książka + grapho = piszę)

1) dziedzina nauki o książce; 2) spis książek, czasopism, druków, dokumentów i wybranych artykułów uporządkowany alfabetycznie, niekiedy chronologicznie lub merytorycznie, w którym każda zamieszczona pozycja opatrzona jest opisem. B. jest niezbędnym elementem wszelkich opracowań nauk., których autor korzystał z wielu innych źródeł. Zob. opis bibliograficzny.