(1882-1916)
wł. malarz, rzeźbiarz i teoretyk sztuki, wraz z C. Carrą, L. Russolo i F. Marinettim opracował Manifest malarzy futurystów stając się teoretykiem grupy; napisał książkę Malarstwo i rzeźba futurystyczne (1914), w której dowodził, że futuryzm syntetyzuje w obrazie wszystkie możliwe momenty czasu, przestrzeni, ruchu, światła, formy, barwy. Szukał w sztuce możliwości jednoczesnego przedstawiania stanów wewnętrznych i zewnętrznych (np. Stany duszy); jego obraz Elastyczność (1912) będący syntezą ruchu konia wyścigowego (sięgający syntezą i ekspresją dalej niż kubiści) został uznany za największe dzieło futuryzmu. Wychodząc od impresjonistycznych percepcji chwili dążył do symultanicznej syntezy czasu - przestrzeni - barwy - formy. W rzeźbie stosował przenikające się formy negatywowe, np. Wypukła i wklęsła abstrakcja głowy, Jedyne kształty ciągłości w przestrzeni.
- BOCCIONI Umberto, (1882-1916)