(1720-84)
komediopisarz, poeta, publicysta, tłumacz i wydawca; nauczyciel w warszawskim jezuickim Collegium Nobilium (1752). Wydał dla uczniów Zabawki poetyckie, Zabawki oratorskie, popularyzował teatr szkolny, wystawiając dzieła Plauta, Goldoniego, Moliera. Opubl. Rozmowę o języku polskim (1758), w której uzasadnił wagę jęz. narod., postulował jego klasycystyczną czystość, krytykował barokową składnię i skłonność do używania makaronizmów. B. był pierwszym twórcą komedii oświeceniowej, wystawianej w Teatrze Narodowym, m.in. Małżeństwo z kalendarza, Marnotrawca, Pijacy, Czary; współtwórca (obok W. Bogusławskiego i J. N. Kamińskiego) pierwszej pol. opery Nędza uszczęśliwiona, znany także jako autor pieśni biesiadnej Kurdesz nad kurdeszami, Po szklaneczce do piosneczki. Wraz z I. Krasickim wydawał najważniejsze czasopismo pol. oświecenia - "Monitor"; jako edytor zasłużył się wydaniem Zbioru dziejopisów polskich, Rymów wszystkich J. Kochanowskiego (1767), pism M.K. Sarbiewskiego i S.H. Lubomirskiego.
- Bohomolec Franciszek, (1720-84)
- Bohomolec Franciszek, (1720-84)
- BOHOMOLEC Franciszek, (1720-84)