(1906-87)
poeta, dramaturg, prozaik, tłumacz. Podróżował do Grecji i na Bliski Wschód; po przeżyciu przełomu rel. w Jerozolimie (1942) przeszedł na katolicyzm. Po wojnie (1948-49) pracował w dyplomacji, po powrocie do kraju zamieszkał w Poznaniu, honorowy obywatel tego miasta, odznaczony za twórczość wiedeńską Nagrodą Herdera, czytany w wielu jęz. europ. Twórca nurtu chrześc. w pol. poezji XX w., autor tomików m.in. Jarzma (1928), Królestwo Trzeciej Świątyni (1934), Faust zwyciężony (1958), Pieśń o moim Chrystusie (1960), Hymny maryjne (1963), Dwie muzy (1965), Księga modlitw (1985), Księga modlitw dawnych i nowych (1987), Pieśń o życiu i śmierci Chopina (1987); parafraz i przekładów z poezji bibl. Psałterz (1968), Cztery poematy biblijne (1972); dramatów Powrót syna marnotrawnego (1947 o Rembrandcie), Przemysław II (1948), Król i aktor (1952, o W. Bogusławskim), Noce narodowe (1954, o Mickiewiczu i Towiańskim). Fascynacja franciszkanizmem zaowocowała Kronikami Asyżu (1947), miniaturami Inne kwiatki Franciszka z Asyżu (1976), fascynacja Biblią znakomitym zbiorem esejów Krąg biblijny (1975) i monumentalną tetralogią Jezus z Nazarethu: Czas milczenia (1967), Czas wody żywej (1969), Czas chleba i światła (1971), Pełnia czasu (1973), ukazującą dzieje Chrystusa na tle realiów współcz. mu epoki.
- Brandstaetter Roman, (1906-87)
- BRANDSTAETTER Roman, (1906-87)