(1882-1963)
franc. malarz, grafik i rzeźbiarz, obok P. Picassa jeden z głównych twórców kubizmu. Początkowo zainteresowany fowizmem, wraz z przyjacielem O. Frieszem tworzył jedne z ciekawszych prac tego kierunku. Pod wpływem Czanne’a zmienił charakter twórczości i już podczas Salonu Jesiennego w 1908 r. był odbierany jako kubista. B. odegrał pierwszoplanową rolę w rozwoju kubizmu, wnosząc do tego nurtu zmysł konkretu, wnikliwą analizę struktury przedmiotów i rozbicie ich bryły z odrzuceniem trójwymiarowej perspektywy, oszczędność barwy, subtelność silnie emanującego spod stłumionych barw blasku, precyzję i harmonię oraz nową iluzję przestrzeni. Współpracował z Picassem, ale obaj wyraźnie zaznaczali swoją indywidualność i odrębność w kubizmie. Ok. 1911 zerwał z dotychczasowymi konwencjami; jego sztuka stała się bardziej abstrakcyjna, a przedmiot był czystym znakiem. B. wprowadził do obrazu zapis typograficzny i od tego momentu litera stała się znakiem plastycznym i wizualnym kubistów. Wprowadzając do obrazów gwoździe, sztuczne drewno, papier, marmur i inne materiały dał początek collage’owi. Po I wojnie światowej, w której był ranny, jego twórczość dzięki oszczędniejszym środkom wyrazu nabiera lekkości i wdzięku. Po 1930 r. B. mnoży kąty percepcji przedmiotu, osiąga przejrzystość i świetlistość w kolorze, a sztuka jego staje się naturalna i prosta w swej doskonałości.
- BRAQUE Georges, (1882-1963)
- JERZY, Pochodzenia łacińskiego,...