(1788-1824)
ang. poeta i dramaturg, obok Shelleya i Keatsa reprezentant drugiej generacji romantyków ang. Owocem podróży po Europie i Bliskim Wschodzie był poemat Wędrówki Childe Harolda (1812), gdzie kreował bohatera melancholijnego, którego przeszłość wskazuje na jakąś tajemnicę niweczącą jego szczęście, wizję jednostki skłóconej ze światem z powodu miłości, noszącej w sobie głęboko ukryty dramat sumienia. W powieściach poetyckich Giaur (1813, przeł. przez A. Mickiewicza), Korsarz, Oblężenie Koryntu, Więzień Czyllonu B. stał się obok W. Scotta twórcą tego gatunku, niezwykle popularnego w romantyzmie, nasyconego elementami egzotyki Orientu. Na obczyźnie (od 1816 w Szwajcarii, Włoszech i Grecji) napisał B. dramat filozoficzny Kain, w którym tytułowy bohater wyraża odwieczny protest człowieka przeciwko autorytetowi władzy i prawa, oraz poemat dygresyjny Don Juan. Umierając w Grecji, gdzie chciał wziąć udział w powstaniu przeciw Turkom, dla potomnych stał się legendą, symbolem romantycznego poety.