(101-44 p.n.e.)
rzym. wódz, polityk i pisarz. W licznych wyprawach wojennych odnosił kolejne zwycięstwa, ale też i zdobywał wrogów. Wieczną sławę zyskały stwierdzenia C. wypowiadane w historycznych okolicznościach; nad graniczną rzeką Rubikon, między Galią Przedalpejską a Italią występując przeciw buntującemu się Pompejuszowi rzekł "Alea iacta est" (kości zostały rzucone); w tzw. wojnie aleksandryjskiej osadził na tronie egipskim wygnaną wcześniej Kleopatrę, a gdy pokonał króla Bosforu w bitwie pod Zelą poinformował senatorów o tych zdarzeniach słowami "Veni, vidi, vici" (przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem). C. zginął zamordowany w senacie przez zamachowców, wśród których był jego adiutant Brutus, ten występek skwitował wódz zawołaniem "Et tu, Brute, contra me!" (I ty Brutusie przeciwko mnie!). Jako pisarz pozostawił pamiętniki: O wojnie galickiej i O wojnie domowej, a także dzieło gramatyczne O analogii.