(1839-1906)
malarz franc., jeden z najwybitniejszych twórców sztuki nowoczesnej. Prace wystawiał w 1874 r. na pierwszym Salonie impresjonistów, lecz malował inaczej niż oni akcentując bryłę i zwracając uwagę na kompozycję. Brak akceptacji u krytyków i artystów spowodował, że wyjechał z Paryża i wrócił do Aix; zyskał uznanie dopiero pod koniec życia. Pod wpływem impresjonistów C. rozjaśnił kolorystykę obrazów i obrał naturę jako główny motyw: malował portrety, akty, martwą naturę, pejzaże. Impresjonistyczne wrażenie wzbogacił zwartą i staranną kompozycją przestrzeni i całkiem nową interpretacją rysunku - formę oddzielał linią i kreślił pędzlem; dążył do porządkowania przestrzeni, syntetycznego przedstawienia rzeczywistości; głębię obrazu uzyskiwał poprzez nawarstwianie wielu planów i określanie struktury przedmiotów, równowagę kompozycji i geometryzacje natury, którą traktował jak zbiór brył (kul, stożków, walców). Jednym z ulubionych tematów C. był pejzaż z górą Św. Wiktorii, która znajduje się na przeszło 60 jego pracach. Obrazy C. cechuje przejrzystość, ograniczenie i wzajemne oddziaływanie kolorów, modelowanie barwą. Malarstwo było dla C. równocześnie narzędziem badawczym teorii.
- PAWEŁ, Pochodzenia łacińskiego,...