(1830-86)
poetka amer. odkryta przez opinię lit. i czytelniczą dopiero po śmierci. Autorka ok. 1850 utworów, które pisała do końca życia wyłącznie dla siebie i bliskich przyjaciół. Liryka D. nawiązuje do angielskiej poezji mistycznej XVII w.
(J. Donne) oraz sensualistycznej poezji J. Keatsa, skupiona jest na doznaniach wewn. Obracając się w kręgu takich problemów, jak stosunek człowieka do przyrody, miłości, śmierci, nieśmiertelności, wciela żywioł jęz. naturalnego środowiska autorki w olśniewające metafory. Pierwszy z pośmiertnie wydanych zbiorów poetki to Poems of Emily Dickinson (1890), kolejne Wierszy seria druga (1891), Wierszy seria trzecia (1896). Owocem późniejszych badań filol. i edytorskich nad spuścizną D. były wydania dalsze Samotny pies (1914), Dalsze wiersze (1929), Zwoje melodii. Nowe wiersze (1945) i pełne wydanie Wiersze Emily Dickinson (1955), Listy Emily (1958). W Polsce poezję D. tłumaczyła K. Iłłakowiczówna.
- Dickinson Emily Elisabeth, (1830-86)