termin wprowadzony w XIX w., samo zjawisko obecne jest w lit. od dawna (prymitywizm, orientalizm, indianizm); określenie elementów niezwykłych z punktu widzenia europ. w zakresie zjawisk przyrody, kultury, stylu życia, sposób nawiązań do obcej kultury lit., rel., filozofii i światopoglądu. Pojawił się w lit. XVIII w., np. Przypadki Robinsona Crusoe D. Defoe, Podróże Guliwera J. Swifta lub Ren, Atala F.R. Chateaubrianda; do e. odwoływali się romantycy, zafascynowani Wschodem i Orientem; obecnie jest w lit. zjawiskiem epigońskim - w języku, w stylistyce, w naśladowaniu form poetyckich - pantunu (A. Lange), kasydy (J. Iwaszkiewicz), rubajaty (M. Pawlikowska-Jasnorzewska), haiku (S. Grochowiak, Cz. Miłosz). Z e. korzystają reportaż podróżniczy, powieść przygodowa, marynistyczna, okultystyczna, utopijna, lit. obiegu popularnego.
egzotyzm w literaturze
Słownik języka polskiego