(gr. oikoumn = świat zaludniony)
ruch zjednoczeniowy w chrześcijaństwie, którego celem jest propagowanie porozumienia i współpracy między Kościołami, dążącymi do przywrócenia ich pierwotnej jedności. Początkiem zorganizowanych działań e. była Międzynarodowa Konferencja Misyjna w Edynburgu (1910) zwołana z inicjatywy protestantów, która określiła trzy nurty funkcjonowania: misyjny, doktrynalny oraz praktyczny. Kolejnym rozwiązaniem przyjętym w tym ruchu było opracowanie statusu i powołanie organizacji skupiającej blisko 300 Kościołów, nazwanej na Konferencji w Amsterdamie (1948) Światową Radą Kościołów. Początkowo niechętne stanowisko Kościoła katolickiego wobec e. uległo zasadniczemu przewartościowaniu od czasów pontyfikatu Jana XXIII i Soboru Watykańskiego II (1964), wielkim orędownikiem tej idei jest również papież Jan Paweł II. Od 1946 r. działa Polska Rada Ekumeniczna zrzeszająca obecnie 7 Kościołów.