(1911-96)
poeta gr., laureat Nagrody Nobla (1979). W młodości długo przebywał we Francji, gdzie zaprzyjaźnił się z wielkimi malarzami i poetami (Picasso, Chagall, Eluard, Tzara). Przedstawiciel pokolenia buntu przeciw zafałszowanej wizji starożytności narzuconej przez włoski renesans. Pozostając pod wpływem surrealizmu francuskiego nawiązywał bezpośredni kontakt z przeszłością. Czerpał z klasyki, sięgał do źródeł poprzez liturgię, filozofię i wydarzenia z historii Grecji. Debiutował w 1935 r. drukując poezje w czasopiśmie "Nowiny Literackie". Greckie tradycje i przyroda wyzwoliły wyobraźnię twórczą E. Pierwszy tom poezji Orientacje (1940) to połączenie źródeł nadrealistycznych oraz obcych elementów nowatorskich z grecką tradycją i kulturą. Kolejny tom poezji Pierwsze słońce (1943) obok pięknych krajobrazów i uroków kwitnącej ziemi gr. prezentuje idee wolności, poczucie obowiązku, perypetie jednostki i zbiorowości. Tragiczne doświadczenia młodego żołnierza walczącego z bronią w ręku przeciw najeźdźcom faszystowskim wypowiedział w pięknym poemacie Pieśń bohaterska i smutna o poruczniku zabitym na froncie albańskim (1945). W tej poetyckiej impresji ukazał sens walki i wielkość poświęcenia dla ojczyzny. Godnym jest on (1958) - tom podzielony na trzy części: Genezis, Cierpienie i Gloria, opiewał kolejno narodziny świata i Grecji, walkę człowieka z przeciwnościami losu i jego poświęcenie szczytnym ideałom. Ostatnia część to pean na cześć zwycięstwa. Muzykę do tej poezji napisał wybitny gr. kompozytor M. Theodorakis. E. jest autorem tomów poezji: m.in. Niepodległe słońce (1971), Sprzeczność (1972), Maria Nefeli (1978), Epilogi (1979) oraz szkiców: Listy na stole (1974), Odsyłacz do Andreasa Embiricosa (1979). W uzasadnieniu Nagrody Nobla stwierdzono, że poezja E. oparta na greckiej tradycji ze zmysłową siłą i intelektualną jasnością przedstawia walkę współczesnego człowieka o wolność i prawo do twórczego działania.
- Elitis Odiseas, właśc. O.Alepudelis, (1911-96)