(gr. epi = na, nad + phrasis = mówienie)
figura stylistyczna; polega na dodaniu do pozornie skończonej myśli lub zdania kolejnego członu, w ten sposób osiągnięty zostaje znaczeniowy kontrast, uwydatniony sens utworu, np. O nietrwałej miłości rzeczy świata tego M. Sępa Szarzyńskiego: "Miłość jest własny bieg bycia naszego, / Ale z żywiołów utworzone ciało / To chwaląc, co zna początku równego, / Zawodzi duszę, której wszystko mało". Inna nazwa hyperbaton.