(gr.)
utwór pochwalny na cześć zwycięzcy, mający charakter pieśni wykonywanej podczas uczty lub w świątyni; w starożytności formą tą posługiwali się Simonides z Keos i Pindar. W Polsce nawiązywali do niej m.in. J. Kochanowski (Ad Stephanum Bathoreum), Sz. Szymonowic (Aelinopean), a w XX w. K. Wierzyński (Pieśń o Amundsenie). Odmiany: hymn, oda.
- EPINIKION,
- EPINICJON, epinikion
- SYMONIDES Z KEOS, (ok. 556-ok. 468 p.n.e.)...