(gr. ris = kłótnia, spór)
sztuka dyskutowania (znana już w starożytnej Grecji, np. dzięki dialogom Platona, w XIX w. filozofii A. Schopenhauera, w XX w. T. Kotarbińskiego O sposobach prowadzenia sporów); e. to sztuka przekonywania (rejestrująca i porządkująca informacje, wykorzystująca chwyty stylistyczne, które można skutecznie stosować w celu przekonania przeciwnika o słuszności własnych poglądów), wymiany argumentów (logicznych, emocjonalnych, metaforycznych), uzgadniania stanowisk podczas prowadzenia negocjacji (dla uzyskania zgody, consensusu), np. rady pedagogicznej z uczniami, w życiu polit., między związkami zawod. a rządem, podczas seminarium czy sesji naukowej. W e. wykorzystuje się słownictwo typu: myślę, uważam, moim zdaniem, jestem przekonany, uważam że…, proponuję, wnioskuję, postuluję, nie podzielam pana opinii, mam wątpliwości.