(1905-53)
poeta, satyryk, tłumacz. Zadebiutował wierszem Wiatr w zamku (1923) pod pseud. Zenon Trzciński. Groteskowo-katastroficzny poemat Koniec świata (1930), tom Utwory poetyckie (1937), współpraca z tyg. "Prosto z mostu" i związek z grupą lit. Kwadryga to ważne akcenty przedwojennej twórczości G. W powieści satyr. Porfirion Osiełek, czyli klub świętokradców (1929) dominuje poetyka groteski wzbogacona akcentami katastroficznymi, bliski nadrealizmowi jest pochodzący z tego okresu poemat Bal u Salomona (1931). Po wojnie G. współpracował m.in. z "Tygodnikiem Powszechnym" i "Przekrojem", adresatem wielu jego liryków staje się żona Natalia. W późniejszych latach życia coraz chętniej przebywał w słynnej leśniczówce Pranie na Mazurach. Publikuje kolejne tomiki poetyckie: Wiersze (1946), Zaczarowana dorożka (1948), Niobe (1951), Wit Stwosz (1952) i Wiersze liryczne (1952). G. jest również autorem poematu satyr. Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu (1954), utrzymany w konwencji wypowiedzi poety-cygana staje się bliski twórczości J.A. Rimbauda i znacznie wcześniejszej F. Villona. Wojenna twórczość G. zawiera wyraźne akcenty patriotyczne, np. Pieśń o żołnierzach z Westerplatte i Matka Boska Stalagów. Dużą popularność przynosi mu powojenny okres krakowski, gdy w twórczości łączy różnorodność gatunkową i stylist. oraz tonację żartobliwą z tematyką aktualną, osiągając niepodważalny groteskowy komizm, np. w teatrzyku Zielona Gęś ("Przekrój" 1946-50).
- Gałczyński Konstanty Ildefons, (1905- -53)
- gałczyński, od nazwiska poety; „ocena...
- ILDEFONS, Pochodzenia starogermańskiego,...