(1898-1936)
poeta i dramatopisarz hiszp. Studiował literaturę, prawo i filozofię, interesował się także muzyką i malarstwem. Założyciel studenckiego teatru "La Barraca" (1931), współzałożyciel Związku Antyfaszystowskich Intelektualistów, zginął rozstrzelany z rąk frankistów. Debiutancki tom prozy poetyckiej Impression y pajsajes (1918) przedstawia folklor Kastylii. Dzieła G.L. inspirowane tradycją i twórczością ludową łączą znakomicie ich pierwiastki ze współczesnością i kulturą elitarną. Uznanie krytyki zdobył tomami poezji: Libro de poemas (1921), Canciones (1927), Romance cygańskie (1928). Popularność przyniosły mu także dramaty: Mariana Pineda (wyst. 1928) oraz trylogia Krwawe gody (1933), Yerma (1934) i Dom Bernardy Alba (1936). Pisał również komedie, m.in. Czarująca szewcowa (1930) oraz Panna Rosita, czyli język kwiatów (1935), i poematy: Poemat o śpiewie andaluzyjskim (1931), Lament nad Ignacio Sanchez Mejias (1935). Wrażenia z podróży do USA i na Kubę zawarł w wydanym pośmiertnie surrealistycznym tomie Poeta w Nowym Jorku (1940).
- GARCIA LORCA, Federico (1898-1936)
- LORCA, Federico, Garcia