termin pojawił się w Anglii na przełomie XVIII i XIX w. na określenie zespołu zjawisk w lit. (także w sztuce i architekturze) związanych ze średniowieczną tradycją. Pojawił się pierwszy raz w powieści H. Walpole’a Zamczysko Otranto (1744); zaistniał w romantycznej balladzie i dramacie z sensacyjną fabułą (uprowadzenia, przemoc, zabójstwa), obok duchów, widm, wampirów, motywu księżyca, baszty zamkowej (z odgłosami puszczyka, tajemniczymi zakamarkami zamku, labiryntu, lochów, ruin, grobowców) oraz wróżb, snów i przepowiedni, z demonicznymi łotrami (Kain, Lucyfer i Faust). W Polsce zwrot ku tradycji gotyckiej wiązał się z osadzaniem akcji "w gotyckiej scenerii" (wątek historii ojczystej, narodowe pamiątki), m.in. zamek w Grażynie A. Mickiewicza, Zamek kaniowski S. Goszczyńskiego, Król Ladawy J. Słowackiego.
gotycyzm w literaturze
Słownik języka polskiego