(1711-76)
filozof, historyk szkocki, który wswych dociekaniach poddał krytyce potoczne wyobrażenia oświecie ikartezjański racjonalizm, był kontynuatorem empiryzmu J. Locke’a. Jego Traktat onaturze ludzkiej (1739-40) iBadania dotyczące rozumu ludzkiego (1748) zawierają stwierdzenia, że percepcje umysłu dzielą się na impresje (wrażenia) imniej intensywne idee, stąd jedynym źródłem wszystkich treści świadomości są właśnie impresje, apraca umysłu polega jedynie na łączeniu ikojarzeniu. H. głosił sceptycyzm metafizyczny dowodząc, że metafizyka opierająca się na fikcjach, nie mająca związku zdoświadczeniem każe nam wierzyć wistnienie bytów urojonych. Wetyce głosił pogląd, że charakterystyczne dla człowieka "uczucie sympatii" jest zasadniczym elementem moralnego postępowania iwięzi międzyludzkich, ponieważ moralność to poszukiwanie tego, co jest dobre równocześnie dla nas idla innych, swoje rozważania zawarł wBadaniach dotyczących zasad moralności (1751). H. wykazał, że moralność opiera się na uczuciu, natomiast religia na wierze iżadna znich nie ma związku zrozumem. Myśl H. wywarła duży wpływ na powstanie krytycznego racjonalizmu I.Kanta iempiriokrytycyzmu jako nurtu pozytywizmu.
- DAWID, Pochodzenia hebrajskiego,...