półsamogłoska, wjęz. prasłowiań. jedna zdwóch słabych artykulacyjnie samogł.; nazwa pochodzi od litery wcyrylicy ( - j. miękki, ú - j. twardy). Wokalizacja j. polegała na tym, że samogł. redukowane wjęz. słowiań. (ok. X w.) przekształciły się wsamogł. pełną e, ana skutek zaniku j. słabych (X-XI w.) powstało wiele grup spółgłoskowych; dziś ślady tego zjawiska są obecne wwyrazach, np. dom = *domú (z ú), ale koń = kon (z ).
jer
Słownik języka polskiego