system językowy (kod), konwencjonalny i społ., narzędzie porozumiewania się ludzi na obszarze określonej społ.; zasób zwrotów, wyrazów iform skodyfikowanych przez normy gramat. ipoprawnościowe; pełni funkcję komunikatywną wżyciu człowieka, narodu, państwa. Jako wyznacznik związków kulturowych wyróżnia się: j. naturalny, np. francuski, j. ogólny, np. upowszechniany wszkole, administracji, massmediach, służący jako środek porozumiewania się we wszystkich dziedzinach życia, zwany in. jęz. ogólnonarod. Istnieją
2 podstawowe odmiany: mówiony
ipisany, obok nich równolegle jęz. różnych narodów, np. wEuropie j. romańskie, germańskie, słowiańskie. Teorią jęz. wXIX w. zajmował się m.in. J. Baudouin de Courtenay, a w XX w. N. Chomsky. J.jest dla człowieka niezwykle ważnym narzędziem komunikacji ipoznawania świata, jest też autonomiczną wartością kultury.