(1900-76)
pisarz szw., laureat Nagrody Nobla (1974), od 1957 członek Akademii Szwedzkiej. Debiut lit. to zbiór nowel opowiadających otrudnych czasach głodu ibiedy podczas Iwojny światowej. Wczesna twórczość pisarza porusza problemy społeczne, przykładem jest powieść Pożegnanie zHamletem (1930), natomiast Bobinack (1932) jest analizą mechanizmów rządzących społeczeństwem kapitalistycznym. Proces kształtowania się osobowości, od trudnego dzieciństwa po dorosłość iradykalizację poglądów, to autobiograficzna, 4-tomowa Powieść oOlofie (1934-37). Idee nazistowskie niosące zagrożenie są tematem utworów: Nattvning (1938) iSoldatens aterkomst (1940). Wtrylogii Krilon: Grupp Krilon (1941), Krilous resa (1942) iKrilon sjlv (1943) następuje rozliczenie zfaszyzmem. Autor łączył tu różne formy wyrazu, powagę idrwinę, fantastykę irealizm przeplatając elementami reportażu iintrospekcji. Wtwórczości powojennej J. często eksperymentował przedstawiając problemy współczesne za pomocą maski hist., itak m.in. powieść Fale przyboju (1946) jest opisem wędrówki Odyseusza jako metafory ludzkiego losu, natomiast Czasy Jego Wysokości (1964) - przykładem nierozerwalności losów jednostki ipaństwa. J.był także autorem wielu opowiadań ireportaży.