(ok. 234-149 p.n.e.)
rzym. konsul, pisarz imówca. Był także administratorem na Sycylii iwHiszpanii. Od 184 r. p.n.e. sprawował urząd cenzora, tępiąc wszelkie przejawy zbytku. WRzymie zajmował się głównie polityką, aswoją płodną twórczość lit. traktował jako publicystyczną działalność obywatelską. Wielki zwolennik surowości obyczajów istarorzymskiej prostoty, propagator starych tradycji iobrońca cnót rzym. Jako przeciwnik wpływów greckich zaczął pisać wjęz. łac. Pozostawił 150 mów (80 we fragmentach), był też autorem Origines - historii Rzymu od założenia miasta do 149 r. p.n.e. Praecepta ad filium (Pouczenie dla syna) to zbiór wiadomości zzakresu sztuki wojennej, medycyny, prawa, agronomii iretoryki. Jedyne dzieło zachowane wcałości Ogospodarstwie wiejskim (De agri cultura) to najstarszy zabytek prozy łac. Potomni uznali go za wzór starorzymskiej cnoty isurowości.