głoszenie, przepowiadanie słowa Bożego przez tych, którzy zostali do tego upoważnieni przez Chrystusa, najsłynniejsze bibl. nosi tytuł Kazanie na Górze (Mt 5-7; Łk 6,20-49); utwór prozą służący celom dydaktyczno-moralizatorskim; gat. retoryki podlegający jej prawom, wprowadza elementy narracji epicko-fabularnej, tzw. egzemplum. K. zwane homilią, przeznaczone do wygłaszania wkolejny dzień roku liturgicznego, upowszechnili dominikanie, franciszkanie ibernardyni. Najstarsze k. pol. to Kazania świętokrzyskie iKazania gnieźnieńskie, Kazania sejmowe P. Skargi (1597). Kaznodzieje barokowi (m.in.
F. Birkowskiego Postylla, Sz. Starowolski) nawiązywali do tradycji kazań średniowiecznych; wokresie saskim przekształcili kazalnicę wrodzaj sceny teatralnej, uwiecznił ten zwyczaj J. Słowacki wdramacie Ksiądz Marek. Współcz. k. są gat. żywotnym, np. k. K. Wojtyły Znak sprzeciwu (1980), L. Kołakowskiego Czy diabeł może być zbawiony i27 innych kazań (1982).
- kazanie, 1. „apel szkolny”;...
- KAZANIE, przemowa duchownego na...
- KAZANIA ŚWIĘTOKRZYSKIE, najdawniejszy zabytek...