(1928-62)
franc. malarz irzeźbiarz, jeden zgłównych animatorów sztuki lat 50. Jego twórczości, podobnie jak J. Beuysa i A. Warhola, nie można omawiać woderwaniu od życia, świadomie kształtowanego przez artystę. Uznawał, że twórczość to praca nad sobą. Od 1954 r. zajmował się malarstwem monochromatycznym (jednobarwnym), od 1958 tak uproszczonym, że eliminującym wszelkie ślady dotknięcia inajmniejszy nawet indywidualny gest. Jego wystawa L’Epoca blu wgalerii Apollinaire wMediolanie (1957) wywołała znaczny rozgłos. Wfoyer opery wGelsenkirchen zrealizował dwa olbrzymie reliefy ścienne - gąbki IKB; wystawa ta rozpoczęła nowy istotny nurt wtwórczości K. Działania poprzedzał akcjami, manifestami iwypowiedziami artystycznymi związanymi zpojęciem pustki iniematerialności (np. Antropometrie); obrazy, rzeźby, działania powstałe przy użyciu ognia, złote monochromy, maszyny poruszające płyty itp. Wciągu zaledwie 6 lat (1956-62) K. stworzył niezwykłe dzieło "nieskończonej przestrzeni niematerialnej pustki" - dzieło, którego właściwie nie było.
- KLEIN, Yves (1928-62)