(1886-1980)
malarz austr. Początkowo jego sztuka iekspresjonistyczne dramaty gorszyły publiczność ikrytykę. W1910 r. wyjechał do Berlina, gdzie został jednym zgłównych ilustratorów "Sturmu". Malował portrety psychol., zwł. pisarzy iaktorów, stosując wnich koloryt ciemny, zprzewagą czerni ibrązów, czasem mieniących się błękitem, czasem znaczonych smugami świecącej czerwieni, odtwarzał duchową zagadkową osobowość modela (np. Portret Augusta Forela), awizjonierski charakter obrazów nadawał rangę jego malarstwu. Ranny wczasie Iwojny światowej (1915), przez długie lata musiał się leczyć. Po ciemnych portretach, po zimnobłękitnej nocy Huraganu zadziwia jasny koloryt prac drezdeńskich, stosował metodę "dramatycznego impresonizmu", jakby pośpiesznie kładąc pędzlem żywe kolory. W1924 K. zdecydował się wyjechać zAustrii iprzez 7 lat podróżował po Europie, Afryce Płn. iAzji Mniejszej. Malował charakterystyczne pejzaże wybierając widok zdużej odległości, zmiejsca znacznie podwyższonego, wten sposób malując Paryż, Aigues-Mortes, Lyon, Marsylię, Jerozolimę, Toledo, Londyn, Amsterdam iPragę czynił miasta jakby żywymi istotami, zwłasną legendą, historią, zwłasnymi tajemnicami. W1931 K. wrócił do Wiednia, lecz w1934 wyjechał do Londynu. W1950 jako temat wielkiego plafonu wLondynie wybrał mit oPrometeuszu, tworząc metaforę losów naszej cywilizacji. Tworzył antywojenne Alicja wkrainie czarów, Lorelei; w1954 zrealizował tryptyk Termopile. K. należał do twórców, którzy rozszerzyli zasięg europ. ekspresjonizmu.