zakończenie wyrazu podlegające wymianie wtrakcie deklinacji lub koniugacji; wyraża funkcję gramatyczną lub znaczeniową danego wyrazu wzdaniu, np. Staś - Stas-ia, śpiew - śpiew-am, śpiew-asz, śpiew-amy; wyróżniamy k. osobowe, fleksyjne, przypadkowe, równoległe, ruchome. K. fleksyjne ze względu na funkcję, jaką pełnią wodmianie wyrazów, dzielimy na przypadkowe, np. szkoła, szkoł-y, osobowe, np. słucha-m (ja), słucha-ją (oni), słuchał-bym. K. ruchome, występujące wformach czasu przeszłego itrybu przypuszczającego, np. Ty śpiewała-ś albo Ty-ś pi-sała.
końcówka wyrazu
Słownik języka polskiego