(551-479 p.n.e.)
chiń. filozof imyśliciel społ.-
-polit., twórca doktryny społ.-etycznej zwanej konfucjanizmem, oficjalny filozof cesarskich Chin. Pochodził zKsięstwa Lu, którego kronikę, obejmującą l. 721-481 p.n.e., spisał wdziele Wiosny ijesienie. Jest autorem Księgi dokumentów oraz Księgi pieśni, zbioru 305 hymnów ipieśni otematyce świeckiej isakralnej. Istotę nauk K. zawierają spisane wiele lat po jego śmierci rozmowy zuczniami zatytułowane Dialogi konfucjańskie, wktórych wyjaśniał zagadnienia związane zczłowiekiem ijego życiem wspołeczeństwie, pomijał natomiast kwestie ocharakterze ontologicznym. Zmarł nie doczekawszy uznania, jego nauki systematycznie rozpowszechniane przez uczniów miały coraz więcej zwolenników. Wepoce Song (X-XIII w.) przyznano K. honorowy tytuł cesarski, wnastępnych wiekach (XIV-XVII) ogłoszono go "Wielkim Nauczycielem Narodu", stał się też oficjalnym patronem uczonych, nauczycieli iurzędników.