sztuka ziemi, termin zaistniał wl. 60. XX w. wodniesieniu do dzieł sztuki dokonujących zmian, przeistoczeń krajobrazu oraz działań artystycznych związanych znaturą; nawiązuje do głębokich sensów ludzkiej kultury, różnych jej wytworów, takich jak megalityczne budowle kamienne wStonehenge wAnglii, tajemnicze wzory na płaskowyżu Nazca. Największymi twórcami l.a. byli R. Smithson (Spirala Jetty na Słonym Jeziorze wUtah iZłamany okręg), D. Oppenheim (projekty np. związane zmapą itworzące rozległe konstrukcje). L.a. to także rzeźby umieszczone wplenerze ( assamblage), ziemne ikamienne konstrukcje, znaki, napisy, obeliski (np. rzeźby I.H. Finleya) i"opakowania" G. Christo. Wlatach 80. i90. zaktywizowały się kierunki l.a. związane zwykorzystaniem materiałów naturalnych oraz akcje sztuki, wktórych natura współuczestniczy wprocesie twórczym, współtworząc lub unicestwiając zamysł artystyczny, aniszczenie jest wpisane wprojekt działania (np. olbrzymie lodowe kręgi wycięte ipoustawiane na biegunie przez A. Goldswartha). Wostatnich latach coraz mocniej są akcentowane problemy wzajemnego stosunku człowieka inatury. Zob. też minimal-art, ambalage.
- SZTUKA ZIEMI, land art
- OPPENHEIM, Józef (1887-1946)
- efemeryczna sztuka, wielopostaciowa tendencja...