(łac. licentia = wolność, swoboda)
tradycyjne prawo poezji do swobody wzmienianiu form prozodyjnych, gramatycznych, składniowych iin. Wszerszym znaczeniu prawo do pomijania zasad ireguł języka, logiki, prawdopodobieństwa, poczucia smaku, przyzwoitości; pierwszy zastosował l.p. Seneka Młodszy.