(1877-1939)
pisarz ipoeta franc. pochodzenia pol. W1918 przyjął obywatelstwo litewskie irozpoczął służbę dyplomatyczną reprezentując niepodległą Litwę we Francji, potem także wLidze Narodów. Debiut poetycki to tom wierszy Poemat schyłku (1897) ikolejny Siedem samotności (1906). Środowisko lit. Paryża zuznaniem przyjęło te publikacje. Wpoezji M. widoczny jest wpływ symbolizmu, późniejsze utwory zawierają rozważania rel. imistyczne przeżywanie wiary. Częsty motyw wygnańca jest oprócz opisu tęsknoty za utraconym rajem refleksją nad kruchością ludzkiego losu. Do najwybitniejszych tomów poezji należą m.in.: Elementy (1911), Poemat otajemnicach (1927). M. jest także autorem powieści Miłosne wtajemniczenia (1910) idramatów Miguel Manara (1912) oraz Mephiboseth (1914). Tytułowy bohater dramatu Miguel Manara uschyłku rozpasanego życia jedna się zBogiem miłością prawdziwą, bo uwolnioną zwięzów ciała. Folklor litewski M. utrwalił wzbiorze Baśnie ilegendy litewskie (1922). Pod koniec życia zajmował się krytyczną analizą tekstu Apokalipsy, czego wynikiem jest publikacja Les Clefs de L’Apocalypse (1938). WPolsce wydano tłumaczenia poezji M. oraz szkice krytyczne oniej pióra Cz. Miłosza.