(1830-1909)
historyk lit. pol., slawista. Studiował na Uniwersytecie Wrocławskim teologię, filologię klasyczną ihistorię. Praca Ohistorykach polskich XVI w. (cz. 1 wjęz. łac., cz. 2-3, 1860-62 po polsku) była podstawą otrzymania doktoratu w1856. Wlatach 1868-1907 profesor filologii słowiańskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, atakże rektor tej uczelni. Autor Kursu historii literatury polskiej dla użytku szkół (1866). Członek Akademii Umiejętności (od 1873). Prowadził prace badawcze nad zabytkami języka pol. oraz literaturą pol. Zasłużył się jako wydawca krytycznych edycji Psałterza floriańskiego (1883) iKazań gnieźnieńskich (1896) oraz opisu zabytków piśmiennictwa pol. średniowiecza wAltpolnische Sprachdenkmler (Berlin 1886). Pisał N.otwórczości M. Reja, J. Kochanowskiego, J.A.Morsztyna, pol. poezji dramatycznej wpoczątkowym jej okresie, opoezji Krasickiego, analizował Myszeidę. W1884 ukazał się jego zbiór opracowań Studia literackie. Współzałożyciel Śląskiego Towarzystwa Ludoznawczego we Wrocławiu (1894), badacz śl. lit. ludowej. Kurator Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego (1868-86), propagator jęz. ilit. pol., twórca naukowych podstaw filologii pol.
- Nehring Władysław, (1830-1909)
- NEHRING, Władysław, także Neryng...
- NEHRING, .