fala nowatorskich dążeń, która pojawia się wEuropie na przełomie lat 50. i60. Wiele wniej nawiązań do kulturowego buntu zpoczątków wieku; wkrytyce nawiązująca do haseł ztamtych lat, uzupełniona przedrostkiem "neo-" szczególnie mocno zarysowana świadomość kryzysu kultury. Pierwsza awangarda wierzyła wmożliwość zmiany porządku świata przez sztukę; n. lat 60. wierzyła ponadto wmożliwość zbudowania "jednej wielkiej rodziny człowieczej"; transawangarda lat 80. szukała nowej ekspresji; natomiast awangarda końca wieku (lat 90.) odrzuca eksperymenty formalne, nie wierzy wutopie, jest kulturową ucieczką wposzukiwanie form syntetycznych wszystkiego, co istniało - poszukuje bilansu. Artyści oraz nauka zauważają uporządkowany świat chaosu, poszukują języka przystosowanego do nieliniowego iniejednopłaszczyznowego obrazu rzeczywistości.
neoawangarda, również określana "avant-avant-garde", druga awangarda
Słownik języka polskiego