neoklasycyzm wpoezji

nurt we współcz. poezji wywodzący się z klasycyzmu; próba ocalenia cywilizacji europ. tradycji iwartości kultury kręgu śródziemnomorskiego, wpoezji międzywojennej reprezentowany m.in. przez L.Staffa (Śladem stopy antycznej), J.Iwaszkiewicza (Oktostychy), Cz. Miłosza (Trzy zimy), także na łamach pism "Museion" (współpracowali znim L.H. Morstin, K.H. Rostworowski, malarze irzeźbiarze związani znurtem n.) i"Lamus". Program n. wpoezji powojennej zwraca się przeciwko skrajnościom awangardowej sztuki poetyckiej, nadając nowy sens rozumieniu tradycji podkreślającej wartość intelektualizmu, refleksyjności wpoezji, wetyce wartości dobra, piękna iprawdy, westetyce jasność, zwięzłość, równowagę, harmonię, nawiązywanie do arcydzieł lit. imalarstwa, odwołując się do topiki kręgu śródziemnomorskiego. Wprowadza jednocześnie estetyczną tolerancję dla współistnienia wielu różnych modeli poetyckich iwystępowania ustalonych iewoluujących form dzięki bezpośrednim kontynuacjom inawiązaniom do klasycznych gatunków, tematów, np. do elegii (Elegie ztymowskich gór… J. Polkowskiego, Elegia na odejście atramentu lampy Z. Herberta), sonetu (Harmonia A. Słonimskiego, Sonety J. Iwaszkiewicza, S. Grochowiaka), ody (Ody olimpijskie J. Iwaszkiewicza, List. Oda do wielości A. Zagajewskiego), traktatu (Traktat poetycki Cz. Miłosza). Nurt poezji klasycyzującej reprezentują m.in.: Z.Herbert (w tomie esejów Barbarzyńca wogrodzie), W. Szymborska (np. wtomiku Wielka liczba), A. Zagajewski (np. wZiemi ognistej), M. Jastrun (np. wzbiorze esejów Mit śródziemnomorski), W. Wirpsza (np. wtomie Apoteoza tańca), J. Hartwig (np. wtomie Czuwanie), A. Międzyrzecki (np. Wygnanie do rymu), S.Barańczak wPodróży zimowej. Zjawisko n. definiują iopisują R. Przybylski wesejach To jest klasycyzm oraz Et in Arcadia ego. Esej otęsknotach poetów (1966) oraz J.M. Rymkiewicz wszkicu Czym jest klasycyzm. Manifesty poetyckie (1967), Myśli różne oogrodach (1968). N. to synonim "poezjotwórczości" (traktowanie sztuki poetyckiej jako centrum twórczości lit., erudycyjności, elitarności, uniwersalności wyrażanych problemów współcz. świata iczłowieka).