(1888-1953)
dramatopisarz amer., twórca współczesnego dramatu swego kraju, dał początek nowym kierunkom twórczości wtej dziedzinie, laureat Nagrody Nobla (1936). Napisał około 100 utworów. Początkowo były to głównie jednoaktówki wystawiane wawangardowym teatrzyku Provincetown Players. O’N. pozostawał pod wpływem dzieł H. Ibsena i A. Strindberga. Charakter ekspresjonistyczny mają pierwsze jego utwory Kurs na Cardiff (1916), Księżyc nad Karybami (1919), Cesarz Jones (1921), Anna Christe (1922), Włochata małpa (1922), Wszystkie dziatki Boga są skrzydlate (1924), wktórych zgodnie zkonwencją kierunku występujące postacie mają wymiar symboliczny. Następnie ukazały się m.in. Źródło (1923), Czarne getto (1924), dramat ztematyką mit. ipsychoanalizą Pożądanie wcieniu wiązów (1925); Wielki bóg Brown (1926), wktórym bohaterowie mają maski dla podkreślenia braku zgodności między ich wnętrzem apostępowaniem, wreszcie sztuka Iśmiał się Łazarz (1927). Wdramacie Dziwne interludium (1928) występujące postacie odkrywają przed widzem swoje myśli. Symbolizm ialegoryzm zaczerpnięty zmitologii znajdujemy wsztuce Żałoba przystoi Elektrze (1931). Problemy społ. ipsychol.-moralne widziane wkategoriach egzystencjalnych O’N. zawarł wostatnich dokonaniach lit., m.in. wdramacie Przyjdzie na pewno (1946), niekiedy tłumaczonym jako Śmierć nadchodzi, iw wystawionym już po śmierci autora Zmierzchu długiego dnia (1956), którego trzon stanowią wspomnienia rodzinne.