(gr. onomastikós = związany zimieniem)
1) dział językoznawstwa zajmujący się badaniem pochodzenia nazw geograficznych iosobowych; nazewnictwo. Popularyzacją o. zajmuje się czasopismo "Onomastica"; 2) część językoznawstwa zajmująca się badaniem imion własnych zpunktu widzenia ich własności fonologicznych, morfologicznych isemantycznych, różniących je od nazw pospolitych, np. nazwy rodowe, pamiątkowe, kulturalne, etniczne, topograficzne; 3) wutworach lit. nazwy własne: imiona bohaterów, tzw. nazwiska znaczące wskazujące na podstawową cechę postaci, charakterystyczne m.in. dla lit. pol. oświecenia, np. Doświadczyński zpowieści I. Krasickiego, Rejent Milczek iCześnik Raptusiewicz zZemsty A. Fredry, Szarmancki zPowrotu posła J. Ursyna Niemcewicza, koty imyszy zMyszeidy I. Krasickiego noszą imiona: Mruczysław, Dusimyszek, Gryszomir, Szperkas, Twarogus. Nazwy te bawią czytelnika dlatego, że jako "znaczące" są dodatkowym środkiem ekspresji języka lit.
- ONOMASTYKA, nazewnictwo
- ORONIMIA, (język.)
- VASMER, Max (1886-1962)