(gr. onomatopoiěa = tworzenie nazw)
naśladowanie lub tworzenie za pomocą odpowiedniej instrumentacji głoskowej irytmizacji wypowiedzi zjawisk pozajęzycznych - odgłosów rzeczywistości. O. jest jednym ze sposobów uruchomienia funkcji poetyckiej języka, buduje nastrój zadumy, np. Deszcz jesienny L. Staffa: Oszyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny | Ipluszcze jednaki, miarowy, niezmienny, lub grozy, np. Alarm A. Słonimskiego: gdzieś zgóry | Brzęczy, brzęczy, szumi idrży | Ipękł | Głucho wgłąb.
- onomatopeja, znaleźć w wierszu onomatopeję,...
- ONOMATOPEJA, imitowanie za pomocą...
- stylistyczne środki językowe, podstawa stylu artystycznego...