(gr. orthós = prawidłowy + grpho = piszę)
ustala wsposób normatywny zasady iprzepisy poprawnej pisowni poszczególnych wyrazów, wyrażeń, zwrotów. Obowiązujące obecnie zasady pol. ortografii oparte są na ustaleniach Komitetu Językoznawstwa PAN, realizuje je szkoła zgodnie zustaleniami Ministerstwa Edukacji Narodowej. Obowiązują następujące słowniki: Słownik ortograficzny iprawidła pisowni polskiej S. Jodłowskiego, W. Taszyckiego; Ortografia polska oprac. przez Z. Klemensiewicza iW. Pisarka; Słownik ortograficzny języka polskiego PWN pod. red. E. Polańskiego. O. whistorii kształtowała się już od średniowiecza (do XIII w.), we wczesnym etapie zaistniała konieczność przystosowania alfabetu łac. do pol. grafii wtekstach kancelarii książęcych, anonimowych pisarzy ikopistów pracujących wskryptoriach klasztornych, np. konieczność odróżniania wpiśmie spółgłosek twardych imiękkich, samogłosek długich ikrótkich, stąd ta sama litera odpowiadała kilku różnym głoskom; samogłoski nosowe oznaczano połączeniem literowym en, em, an, am, stosowano też połączenia dwuliterowe itrzyliterowe, np. sch, zc, rz. Ten etap rozwoju o. zwanej złożoną wpraktyce spopularyzował w. XIV; pojawiły się m.in. dwuliterowe połączenia cz, dz, rz, podwojone aa, oo, ee na oznaczenie samogłosek długich; wXV w. zaczęto oznaczać miękkość spółgłosek dodając literę y lub i(pyasek, piasek). Pisownia o. stabilizowała się również pod wpływem Czech. Wydarzeniem fundamentalnym dla historii o. pol. był fakt opracowania iwydania (1440) pierwszego traktatu ortograficznego J.Parkoszowica - autor zmierzał wyraźnie do odróżnienia spółgłosek twardych imiękkich, samogłosek krótkich idługich, proponował kreślić znaki kanciaste iokrągłe dla odpowiednich spółgłosek. WXVI w. dzięki rozwojowi oficyn drukarskich wzrósł prestiż języka ojczystego ikrąg czytelników. Na szeroką skalę drukarze próbowali stabilizować system pisowni pol., np. znaki diakrytyczne
pojawiły się wtekstach Ł. Górnickiego iJ.Kochanowskiego, wprowadzono ład wstosowaniu konsekwentnie pisowni wielkich imałych liter oraz przedrostków, dwuznaków, litery ze znakami diakrytycznymi ś, ź, ć, dź, ł, ż, litery ą, ę dla samogłosek nosowych, znak iprzy oznaczaniu miękkości spółgłoski, upowszechniło się kreskowane ó, np. wdrukarni Łazarzowej.
- ortografia, uczyć ortografii w szkole...
- ORTOGRAFIA, ogólnie przyjęty system...
- zasady ortografii, zbiór obowiązujących...