(od łac. palatum = podniebienie)
fonetyczne zmiękczenie spółgłoski twardej pod wpływem sąsiadującej znią samogłoski (najczęściej przedniej). Językoznawstwo słowiań. rozróżnia trzy p. tylnojęzykowych k, g, h, które dokonały się jeszcze wokresie wspólnoty prasłowiańskiej. Spółgłoski te wsąsiedztwie samogłosek przednich (e, ę, ě, i, ) zmieniały swe miejsca artykulacji iulegały zmiękczeniu przechodząc współgłoski cz, ż, sz, c, dz, które (do XVI w.) były miękkie. Wjęz. pol. przed samogłoskami przednimi istniały opozycje spółgłoski twarda : miękka, np. mały : miały; ryba : rybie; proces p. na gruncie dialektów kaszubskich poszedł najdalej: tylnojęzykowe k, g wpołączeniach ky, gy zmieniły się wki, gi.
- PALATALIZACJA, w językoznawstwie zmiękczenie...