skrót to litera (lub parę liter wyrazu) zastępująca całe słowo (np. m - metr, prof. - profesor, wg - według) lub też połączenie dwóch lub więcej wyrazów, które pełni zastępczo funkcję całego wyrażenia (np. jw. - jak wyżej, cdn. - ciąg dalszy nastąpi). Najważniejsze zasady p.s.: 1) stawia się kropkę po skrócie, który stanowią początkowe litery wyrazu, np. hon. - honorowy, ob. - obywatel, przyp. - przypis; 2) stawia się kropkę na końcu skrótu nazwy wielowyrazowej, jeżeli wyraz drugi albo następny zaczyna się od spółgłoski, np. bm. - bieżącego miesiąca, ds. - do spraw, ww. - wyżej wymieniony; 3) jeżeli wnazwie wyrazowej drugi wyraz (lub jeden znastępnych) zaczyna się od samogłoski, to jej skrót ma kropkę po skrócie każdego słowa, np. m.in. - między innymi, r. ub. - roku ubiegłego, p.o. - pełniący obowiązki; 4) wten sam sposób piszemy skróty nazw wielowyrazowych obcego pochodzenia, np. op. cit. - opus citatum, czyli dzieło cytowane, a.i. - ad interim, czyli tymczasowo, e.i. - eo ipso, czyli tym samym; 5) stawia się kropkę po skrótach obcych jednostek monetarnych, np. dol. - dolar, kor. - korona, pes. - peseta; 6) nie stawia się kropki po skrótach jednostek miar, wag irodzimych pieniędzy, np. ha - hektar, cm - centymetr, gr - grosz; 7) nie stawia się kropki po skrótach zawierających początek ikoniec wyrazu skróconego, np. dr - doktor, nr - numer, mjr - major, po skrótach terminów mat. ifizycznych, np. cos - cosinus, log - logarytm, A- amper; 8) spotyka się skróty pisane wielkimi literami, po których stawia się kropkę, głównie wjęz. łac., np. D.O.M., łac. Deo Optimo Maximo - Bogu Najlepszemu, Największemu (napisy na kościołach inagrobkach, p.t., łac. pleno titulo - zzachowaniem należnych tytułów), N.N. - ktoś nieznany (na cmentarzach); 9) skróty onietypowej pisowni, np. s-ka - spółka.
pisownia skrótów
Słownik języka polskiego