pochodzenie języka polskiego ijego odmiany literackiej

geneza wiąże się zkulturową wspólnotą praindoeuropejską, która zczasem podzieliła się wwyniku wędrówek na kilkanaście grup etnicznych iw ciągu kolejnych kilkudziesięciu wieków pojawiła się wEuropie iznacznej części Azji (wytworem są kultury Indii, Persji, Grecji, Rzymu); wmiarę różnicowania się tych kultur różnicowały się też ich języki. Jedną zgrup etnicznych, która ukształtowała się wEuropie po rozbiciu wspólnoty praindoeuropejskiej, byli nasi przodkowie - Pra- słowianie, zajmowali najprawdopodobniej tereny między Odrą aBugiem, Karpatami aBałtykiem oraz nad Prypecią iśrodkowym Dniestrem; okres ten (od IIIw. p.n.e. do III n.e.) nazywamy wspólnotą prasłowiańską, ajęzyk, którym się wtedy posługiwano - językiem prasłowiańskim. Rozpad jej (do VII w. n.e.) wwyniku kolejnej fali wędrówek ludów wywołał proces usamodzielniania się poszczególnych grup plemion słowiańskich, powstawania państw iwyodrębniania się j. słowiańskich: wschodnich (ruski, białoruski, ukraiński); południowych (słoweński, serbski, chorwacki, macedoński, bułgarski); zachodnich (łużycki górny idolny, czeski, słowacki ipolski). Początki dziejów naszego języka łączą się zkształtowaniem państwowości iz faktem przyjęcia chrześcijaństwa (966) za czasów władcy Polski, Mieszka I.