zespół zjawisk artystycznych w sztuce (szczególnie franc.) między 1883-86 a 1905, charakteryzujący się nowymi poszukiwaniami malarzy impresjonistów, odwrotem od impresjonizmu, np. P. Cezanne wzmocnił dyscyplinę kompozycji i konstrukcji formy obrazu; H. Toulouse-Lautrec rozwinął dużą ekspresyjność i podkreślał dekoracyjne wartości linii; prace V. van Gogha miały powiązanie z ekspresjonizmem, symbolizmem i fowizmem; P. Gauguin zainspirował nabistów i był prekursorem fowizmu i ekspresjonizmu, inspirował artystów działających poza Francją (np. J. Ensora,
J. Toopora, E. Muncha), którzy nadawali symboliczne znaczenie barwom, liniom, stosowali formy syntetyczne, dekoracyjne, stylizacyjne oraz uznawali możliwość deformacji. P. Bonnard, E. Vuillard łączyli impresjonistyczny kolor z syntetyczno-dekoracyjnym ujęciem formy. Postimpresjoniści reprezentowali niezwykłą różnorodność postaw. W Polsce terminem p. obejmuje się ruch kolorystów związanych tradycją impresjonistyczną, przede wszystkim kapistów.
- POSTIMPRESJONIZM, termin używany na określenie...
- MATISSE, Henri (1869-1954)
- BUŁGARSKA SZTUKA, najstarsze zabytki pochodzą...